Eerdere Volgende

 

Iudex litem suam facit
(de rechter haalt zich een proces op de hals)
(zie ook knop-rom.gif (929 bytes) P7)

Berolini

Prota - Verbintenissenrecht

§ 63

Quasi ex delicto

Curiositeitshalve vermelden wij een enkel voorbeeld van de categorie die de Romeinen niet onder de onrechtmatige daad, maar als het ware onder de onrechtmatige daad, quasi ex delicto brachten. Bij ons bestaat zij niet meer, omdat wij de betreffende gevallen zonder moeite onder de onrechtmatige daad brengen dan wel strafrechtelijk aanpakken. Het eerste geval is dat van de rechter die schadeplichtig is.[1] Onze onafhankelijke en ambtelijke rechter is verplicht steeds recht te spreken, op grond van art. 13 AB: 'De regter die weigert regt te spreken, onder voorwendsel van het stilzwijgen, de duisterheid of de onvolledigheid der wet, kan uit hoofde van regtsweigering vervolgd worden.' Die vervolging wordt geregeld in het Wetboek van Regtsvordering, art. 844-852. In het Romeinse recht was de weigerachtige of knoeiende rechter schadeplichtig op grond van iets dat op een onrechtmatige daad leek:

I. 4, 5 pr: Si iudex litem suam fecerit, non proprie ex maleficio obligatus videtur. sed quia neque ex contractu obligatus est et utique peccasse aliquid intellegitur, licet per imprudentiam: ideo videtur quasi ex maleficio teneri, et in quantum de ea re aequum religioni iudicantis videbitur, poenam sustinebit. Als een rechter zich een proces op de hals heeft gehaald dan is hij eigenlijk niet gebonden uit onrechtmatige daad. Maar omdat hij ook niet gebonden is uit overeenkomst en wel degelijk geacht wordt iets te hebben misdaan, zij het wellicht ook uit onverstand, wordt hij geacht als het ware uit onrechtmatige daad aansprakelijk te zijn en zal hij een boete krijgen, zo hoog als de rechter die erover moet oordelen billijk acht.

Een schilderachtige actie die ook tegen de onrechtmatige daad aanleunt is de actie wegens uitgegoten of uitgeworpen stoffen, actio de effusis et deiectis. In het dichtbevolkte Rome met zijn hoge gebouwen en zijn nauwe straatjes werd de straat dikwijls als riool gebruikt en werd de was tussen de huizen opgehangen. Wanneer iets uit het raam op straat werd geworpen of iets van de gespannen lijnen naar beneden viel, dan bestond er een gerede kans dat schade werd toegebracht. Deze schade moest worden vergoed als het ware uit onrechtmatige daad met de actio de effusis et deiectis en aangesproken werd degene uit wiens raam geworpen was of de lijn was gespannen, ongeacht of hij het zelf gedaan had. Op hem rustte, om het maar eens modern te zeggen, de risico-aansprakelijkheid. Uit de naam van de actie blijkt dat de Romeinse juristen daarbij nog onderscheid maakten tussen vloeibare stoffen, effusis, en vaste stoffen, deiectis:

I. 4, 5, 1: Item is, ex cuius cenaculo vel proprio ipsius vel conducto vel in quo gratis habitabat deiectum effusumve aliquid est, ita ut alicui noceretur, quasi ex maleficio obligatus intellegitur ... Eveneens wordt geacht als het ware uit onrechtmatige daad aansprakelijk te zijn degene uit wiens kamer - of die nu van hem zelf is of dat hij haar gehuurd heeft of gratis bewoont - iets is geworpen of gegoten, zódanig dat aan iemand schade werd toegebracht.

 

bulletactio de effusis et deiectis: actie wegens uitgegoten of uitgeworpen stoffen
bulletiudex litem suam facit: de rechter haalt zich een proces op de hals
bulletquasi ex delicto: als het ware uit onrechtmatige daad

 

Voetnoten

[1]:Zie P 7.

 

 

 

 

 


 

Ga naar  Hoofdmenu Hogere  van Rechtsgeschiedenis RuG

Deze pagina is een poging de feitelijke toestand weer te geven,
zoals die de maker, R.J.H. Brink,
op bovenstaande
( ... ) genoemde moment bekend was

Aanvullingen en/of suggesties aanbevolen: rjhbrink@hotmail.com

 
Geschiedenis
RuG
Faculteit
Wat doen we?
GOM
Subseciva
Samenwerking Medewerkers
Byzantijnse bibliografie
Studs Tentamen
Caroussel
Adagia
Vakken Strikt wetenschappelijk